ในฐานะนักปรัชญา การตอบสนองของฉันต่อการเผชิญหน้ากับเหมืองถ่านหินแบบเปิดของภูมิภาค Upper Hunter ของรัฐนิวเซาท์เวลส์ที่รกร้าง คือการคิดทบทวนอารมณ์ความรู้สึกผูกพันและการละทิ้งสถานที่อันเป็นที่รัก และหาวิธีที่เหมาะสมในการแสดงความรู้สึกของฉัน . เนื่องจากไม่มีสิ่งใดในภาษาอังกฤษที่จะช่วยฉันได้ ฉันจึงตัดสินใจสร้างแนวคิดของตัวเอง – ลัทธิใหม่ – เพื่ออธิบายความทุกข์ทางอารมณ์อย่างเพียงพอจากการสูญเสียความรู้สึกเฉพาะถิ่นของคน ๆ หนึ่ง
ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตในการสอน การคิด และความพยายามสร้างสรรค์
ร่วมกันกับจิลเลียน ภรรยาของผม ก่อนที่แนวคิดของ “ โซลาสตาลเจีย ” จะเข้าสู่โลกในปี 2546
Solastalgia ประสบการณ์ชีวิตที่น่าวิตกจากการเปลี่ยนแปลงด้านลบของสิ่งแวดล้อม เกิดขึ้นจากความเข้าใจว่าด้านบวกของประสบการณ์ที่มีชีวิตเกี่ยวกับอารมณ์ของโลกต้องเทียบเท่ากับด้านลบ Solastalgia เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉันเพื่อค้นพบภูมิจิต
แนวคิดดังกล่าวไม่มีอยู่แล้วในภาษาอังกฤษ สำหรับฉันแล้ว เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเราแปลกแยกจากบ้านของเรามากเพียงใด ในฐานะผู้ทำลายล้างโลก หรือวัฒนธรรม “terraphthoric” ที่กลายมาเป็นวัฒนธรรม
ในวัยเจ็ดสิบปลาย เธอกำลังดิ้นรน: มรดกของวัณโรคทำให้เธอแทบหยุดหายใจ และเธอกำลังมีปัญหาทั้งในการรักษาความเป็นอิสระและการเป็นไกด์อาสาที่ Kings Park ในเมืองเพิร์ทต่อไป ฉันซื้อของให้เธอและเรากินด้วยกันเกือบทุกคืน
หลังจากหนึ่งปีที่ฉันอาศัยอยู่ใกล้ ๆ เธอประสบกับอาการทรุดหนัก นองเลือด และโดดเดี่ยว หลังจากเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและพักฟื้น ฉันพาเธอไปอาศัยอยู่กับฉันที่หมู่บ้าน Jarrahdale ใน Perth Hills
บ้านและบล็อกของเรา “Birdland” มีต้นจาร์ราห์และกล้วยไม้ดิน มีจิงโจ้ พอสซัม เควนดา (ปลาบึกสีน้ำตาลทางตอนใต้) และนกอีกหลายชนิดมาเยี่ยมเยือน แม่และฉันเติบโตที่นั่น เธอเชื่อมโยงกับความรู้สึกเฉพาะถิ่นของเธอเองอีกครั้ง และฉันก็คิดถึงแนวคิดและคำที่เกี่ยวข้องซึ่งจำเป็นสำหรับความรู้สึกเชื่อมโยงใหม่และอารมณ์ของโลกที่ดี
หากภาพทิวทัศน์ของทุ่นระเบิด Upper Hunter และความเป็นเนื้อเดียว
กันของเมืองเพิร์ทเป็นตัวแทนของยุคมานุษยวิทยาในยุคโซลาสตัลจิคสำหรับฉัน Jarrahdale ได้เสนอเส้นชีวิตให้กับวิถีชีวิตและโลกทัศน์ที่แตกต่างออกไป นั่นคือการอยู่ร่วมกันกับชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ สัตว์เลี้ยงและพืชกินได้จำนวนจำกัด
เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ ฉันสามารถกลับไปรวมกับอดีตและความรู้สึกของฉันได้ นอกเหนือไปจากความโศกเศร้าแล้ว สถานะทางอารมณ์เชิงบวกที่อยู่ในตัวฉันนั้นยังปราศจากแนวคิด คำ และความคิดที่สอดคล้องกันในภาษาของฉัน
หัวข้ออื่นๆ: การดูแลชุมชนเพื่อเอาชนะไวรัสโคโรนาสะท้อนแนวคิดของคนพื้นเมืองในการดำรงชีวิตที่ดี
ขณะที่ประจำอยู่ที่มหาวิทยาลัยเมอร์ดอค ฉันเริ่มภารกิจอย่างเป็นระบบเพื่อลบล้างความปวดร้าวและอารมณ์ด้านลบอื่นๆ ของโลก เพื่อเพิ่มสิ่งใหม่ บางสิ่งที่เป็น “วิทยาศาสตร์พื้นพิภพ” หรือสิ่งสร้างโลกที่สามารถเข้าร่วมกับวิภาษวิธีของจิตวิเคราะห์
ซิมไบโอซิส
ในปี 2011 ฉันได้สร้างมีมของ Symbiocene ซึ่งฉันกำหนดให้เป็นยุคต่อไปในประวัติศาสตร์ของมนุษย์และโลกที่ซึ่งการรวม Anthropos (มนุษย์) กับ Sumbios (ชีวิตทางชีวภาพ) ได้เสร็จสมบูรณ์
ในปี 2556 อายุ 84 ปี แม่ของฉันเสียชีวิต ขี้เถ้าครึ่งหนึ่งของเธอถูกโปรยอย่างระมัดระวังเข้าไปในพุ่มไม้ของ Kings Park รอบท่อนซุงเก่าแก่ขนาดใหญ่จากต้น Jarrah ที่ตายไปนานแล้ว
กล้วยไม้ดินมีอยู่มากมายในสถานที่นี้ เช่นเดียวกับอุ้งเท้าจิงโจ้สีแดงและสีเขียว เธอสมควรอยู่ในอุทยานแห่งนั้น เพราะวิญญาณของเธอได้ให้พรแก่สวนนี้มากว่า 20 ปี ฉันจินตนาการว่าเธอกลายเป็นกล้วยไม้เคลือบสีชมพูระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิของเมืองเพิร์ท
หากมนุษย์มีเมตตาต่อโลก บางส่วนของเธอก็จะกลายเป็นต้นจาราห์ต้นใหม่ ซึ่งมีผมสีน้ำตาลแดงลุกเป็นไฟในลายไม้ของมัน
สำหรับการดำรงอยู่ของมนุษย์จำนวนมาก การอยู่ร่วมกันในสังคมเป็นเรื่องปกติของความสัมพันธ์ระหว่างเรากับส่วนที่เหลือของธรรมชาติ และฉันต้องการที่จะได้สมบัติของสิ่งที่ชาวกรีกเรียกว่า ซัมไบโอซิสหรือ “ความเป็นเพื่อน” กลับคืนมา
อยู่ด้วยกัน
ถ้าฉันมีชีวิตอยู่ถึง 100 ปี ฉันหวังว่าชีวิตของฉันจะเป็นตัวอย่างของลัทธิใหม่ที่เป็นสัมภเวสีหรือสภาวะของการอยู่ร่วมกัน
สัมมาสมาธิเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความสันโดษ: แทนที่จะครุ่นคิดถึงชีวิตอย่างโดดเดี่ยว สัมมาทิฏฐิเกี่ยวข้องกับการครุ่นคิดและความสมบูรณ์ของอายุขัยด้วยการเป็นเพื่อนรักของมนุษย์และอมนุษย์
ฉันยังจะมีความสุขหากผลงานเชิงแนวคิดที่สร้างสรรค์ของฉันสามารถช่วย Generation Symbiocene ซึ่งรวมถึงลูก ๆ ของฉัน หลานเลี้ยงของฉัน และหลานสาววัย 5 ขวบของฉัน ให้มีชีวิตอยู่ในโลกที่อารมณ์เชิงบวกของโลกมีอิทธิพลเหนือกว่า
